دانلود تحقیق مقاله بتهوون و وارياسيون هاى ديابلى

این تحقیق مقاله دارای موضوعاتی همچون مقدمه تحلیل نتیجه گیری و … می باشد و در  ۵ صفحه تنظیم شده است و دارای پسوند ورد word  قابل ویرایش است

برخی از عناوین تحقیق مقاله بتهوون و وارياسيون هاى ديابلى

• مقدمه
• ويليام كيندرمن
• اپوس
• مراحل تكميل اپوس
• بتهوون
• طرح هاى نهايى
• ريتميك
• نتیجه گیری
• منبع

برخی از توضیحات تحقیق مقاله بتهوون و وارياسيون هاى ديابلى

پروفسور «ويليام كيندرمن»۱ پيانيست و موزيكولوگ برجسته براى ساليان متمادى مطالعات خود را در مدرسه هنرهاى برلين و دانشگاه هاى «ويكتوريا» و «بريتيش كلمبيا» بر آثار بتهوون متمركز كرده است. از ميان تاليفات۲ او دو رساله كه هر دو در تحليل شيوه آهنگسازى بتهوون نگارش يافته اند به لحاظ آكادميك شاخص محسوب مى شوند. او همچنين سرپرستى پروژه اى را در رابطه با انتشار دست نوشته هاى بتهوون در دست دارد. كيندرمن در مقام پيانيست تاكنون ضبط هايى از آثار متاخر بتهوون نظير سونات هاى اپوس ،۱۰۹ ۱۱۰ ، ۱۱۱ و همچنين «وارياسيون هاى ديابلى» به دست داده است. او در سلسله درس گفتارهاى تحليل موسيقى خود نقش نوازنده قطعات را بر عهده گرفته است. همكارى اخير كيندرمن با «آلفرد برندل»۳ كه خود از مفسران برجسته بتهوون در سده بيستم محسوب مى شود اهميت دستاوردهاى وى را عيان تر ساخته است.

اين نوشته ترجمه قطعه اى است از مقاله كيندرمن راجع به آثار پيانويى بتهوون كه براى نخستين بار سال ۲۰۰۰ توسط انتشارات دانشگاه كمبريج به چاپ رسيده است. اين قطعه در ادامه چند پاراگراف آغازى مشخصاً به وارياسيون هاى اپوس ۱۲۰ موسوم به «وارياسيون هاى ديابلى» اختصاص مى يابد.

اپوس ۱۲۰ به طور قطع طويل ترين اثر پيانويى بتهوون است. مصنف در دوران تصنيف اين مجموعه وارياسيون كاملاً ناشنوا شده بود.در اينكه «وارياسيون هاى ديابلى» در زمان حيات بتهوون درك نشده واماند ترديد نمى توان كرد؛ حقيقت امر اين است كه همين وضعيت تا به امروز نيز تداوم  يافته است. اين اثر گاهى چندان مهيب مى نمايد كه حتى شنودش را به طور يك نفس ناممكن جلوه مى  دهد.

مراحل تكميل اپوس ۱۲۰ كمابيش به موازات تصنيف «ميساسولمنيس» صورت گرفته است. همچنين كيندرمن معتقد است كه هيچ كدام از ديگر آثار بتهوون تا بدين پايه سرشار از طنز، اشاره و نقل قول نيست: «تنها با رديابى دست نوشته ها و طرح هاى اوليه اين اثر مى توان منشأ و روند شكل گيرى اش را دريافت…»

«بتهوون» پيشتر در كودكى براساس ملودى هاى آشناى ديگر مصنفان وارياسيون هايى را بداهه كرده بود. او پس از عزيمتش به «وين» در سال ۱۷۹۲ مجموعه وارياسيون هايى براساس تم هايى از «ديتردورف»، «گرترى»، «هايبل»، «موتسارت»، «پايزيلو»، «ريجينى»، «ساليه رى»، «تسوسماير» و «وينتر» نوشت. حالت بداهه وار اين قطعات مى تواند عدم تمايل بتهوون را به تخصيص شماره «اپوس» (Opus) بدان ها توجيه كند. على ايحال بتهوون در سال ۱۸۰۲ با ارائه مجموعه وارياسيون هاى اپوس ۳۴ در «فاماژور» و اپوس ۳۵ در «مى بمل ماژور» ژانر «وارياسيون» (Variation) را به طور جدى در راستاى كار خلاقانه خود قرار داد؛ او ضمن نامه اى به ناشرش تصريح كرد كه اين دو اثر به طرز «چشمگيرى» با مجموعه وارياسيون هاى پيشين اش متفاوت هستند. بالطبع بتهوون براى هر دو شماره اپوس در نظر گرفت: «آن دو را در شمار  آثار مهمم گنجاندم، بالاخص اينكه «تم» اصلى در هر دو به خودم تعلق دارد.»

و….