دانلود تحقیق مقاله درمان وسواس با رویکرد شناختی

برخی عناوین مقاله درمان وسواس با رویکرد شناختی

• مقدمه
• فرضیه ها یا مفاهیم کلیدی در این رویکرد
• نظریه شخصیت:
• فرآیند درمان شناختی- رفتاری:
• درمانگر- درمانجو در این درمان:
• تکنیک های مورد استفاده در این رویکرد:
• ابزارهای مورد استفاده در این رویکرد
• موارد کاربرد این رویکرد:
• سایر اصطلاحات کلیدی در اختلال وسواسی- جبری:
• اهداف درمان شناختی- رفتاری برای اختلال وسواسی-جبری:
• طرح درمان شناختی- رفتاری:

برخی توضیحات تحقیق مقاله درمان وسواس با رویکرد شناختی

مقدمه:

آشنایی با درمان شناختی-رفتاری:

افراد طی ساعات بیداری بیش از ۴۰۰۰ فکر دارند. ما چطور با حجم وسیعی از فعالیت های ذهنی کنار می آئیم؟ پاسخ در فرآیندهای توجهی ماست. همه ما فیلتر توجهی داریم که به ما نشان می دهد کدام اطلاعات بیرونی و درونی دارای اهمیت اند. در این میان اطلاعات مربوط به تهدید در تقدم قرار می گیرند. ما به افکاری توجه می کنیم که به اهداف و انگیزه های اصلی مان مربوط باشند. هم افکاری که باعث پیشرفت انگیزه ها و اهداف مان می شود و هم افکاری که برای آن اهداف و انگیزه ها تهدید کننده است. حال افکار وسواسی افکاری هستند که به نحوی اهداف آنی را تهدید کرده و شدیدا آشفته کننده اند. بنابراین بخش زیادی از توجه ما را به خود اختصاص می دهند و در نتیجه نمی توانیم آنها را نادیده بگیریم. علاوه بر فرآیند توجه، فرد وسواسی به شدت تلاش می کند تا افکار وسواسی خود را کنترل نماید. این را تناقض کنترل ذهنی می نامند. یعنی هرچه با شدت بیشتری می کوشد فکری را کنترل کند، آن فکر شدت بیشتری می یابد.

از نقطه نظر دیدگاه عقلانی-عاطفی-رفتاری، شرایط زندگی، دیگران و رویدادهای گذشته تعیین کننده مشکلات نیستند بلکه نوع ادراکات از موقعیت ها و نیز شیوه تفکر است که همواره انسان را به دردسر می اندازد. طبق این فرضیه، وظیفه درمانگرعبارت است از «تشخیص» و سپس «تغییر» تفکرات غلط و مضری که باعث ایجاد اختلالات رفتاری و عاطفی در مراجعین شده اند. طبق این رویکرد مردم تفکرات ناکارساز خود را به کلیه شرایط بیرونی «تعمیم» می دهند و همواره تفکرات معیوب خود را دامن می زنند. درمانگر به منظور مقابله با این باورها غیرمعقول، شیوه های مستقیم و هدایت کننده ای نظیر آموزش، تلقین و نیز تکلیف دهی را به کار می برد و برای آموزش مراجعان، درست مانند یک معلم عمل می کند. با این همه او هرگز اختیار تعیین هدف های درمانی را از مراجعین سلب نمی کند بلکه کمک می کند تا مراجع مطابق میل خود فکر کرده و رفتار نماید. درمانگر در سراسر درمان مددجویان را به انجام فعالیت های ضروری برای ایجاد تغییر در عقاید و رفتارشان «تشویق» می کند. گروه دیگری از درمانگران شناختی –رفتاری «خودگویی» های افراد را سبب مشکلاتشان می دانند. گوش دادن به گفت و گوی درونی و شناسایی تحریفات شناختی و بازسازی آنها امر مهمی در این روش این گروه از درمانگران محسوب میشود.

فرضیه ها یا مفاهیم کلیدی در این رویکرد:

1. درمان عقلانی- عاطفی- رفتاری دارای «ماهیت تعاملی» است. تعاملی که بر یکپارچگی بین ابعاد شناختی، رفتاری و عاطفی در عملکردهای انسان تاکید دارد.
2. طبق این رویکرد افراد به وسیله الگوهای خانوادگی و فرهنگی که در طول کودکی آموخته اند آشفته نمی شوند بلکه آنها خودشان را به وسیله بایدهای خشک و انعطاف ناپذیر و نتایج غیرمنطقی که از حوادث می گیرند آشفته و مضطرب می شوند.
3. این رویکرد نشان می دهد که تبدیل و تحریف اهداف و اولویت ها به «باید» های مطلق و مستبدانه، معمولا به خشم شدید، افسردگی و سایر حالات روان نژندانه منجر می گردد.
4. این رویکرد مبتنی بر الگوی S-O-R می باشد. در این الگو ارگانیزم واسطه بین محرک و پاسخ می باشد بنابراین دیگر صرف رویدادها نیستند که فرد را آشفته می سازند(S مستقیما منجر به R نمی شود.) بلکه برداشت فرد از آن رویداد است که او را دچار هیجانات ناخوشایند می سازد.
5. زمانی که فرد خود را اسیر باورهای غیر منطقی می سازد بی قرار می شود و آرامش خود را از دست می دهد. اصلی ترین باورهای آشفته کننده بدین شرح می باشد:
   • خود- خوار شماری: که ریشه در این باور غیر منطقی دارد که :«من باید عالی باشم و همه افراد مهم تاییدم کنند.»
   • پافشاری غیر منطقی بر اینکه « همه مردم باید همواره ملاحظه مرا بکنند و با من خوش رفتار باشند.»
   • پایبند بودن به این باور غیر منطقی که «شرایط زندگی همواره باید توام با آسایش و راحتی باشد.»

نظریه شخصیت:

دیاگرام فکر فیزیولوژی رفتار: نقطه مشترک این سه دایره هیجان می باشد بدین معنا که هیجان انسان حاصل تعامل فیزیولوژی، فکر و رفتار است.

فرآیند درمان شناختی- رفتاری:

A : وجود یک واقعیت، رویداد، رفتار یا نگرش فرد است.

C : پیآمد هیجانی یا رفتاری شخص است که می تواند سالم یا ناسالم باشد.

B : A یا رویداد فعال کننده باعث C یا هیجان نمی شود بلکه B یا عقیده شخص درباره A است که باعث واکنش هیجانی می شود.

D : روش هایی برای کمک به درمانجو است تا عقاید غیرمنطقی خود را به چالش بکشد و سه عنصر دارد. اول به درمانجو یاد می دهد که افکار غیر منطقی خود را شناسایی کند. دوم به درمانجو یاد می دهد به صورت منطقی یا تجربی با این افکار مجادله کند و قویا علیه آنها دلیل بیآورد و سرانجام اینکه بین افکار غیر منطقی و خودشکن خود با سایر افکار تمایز قائل شود.

E: با طی کردن درمان، درمانجو به فلسفه ای جدید دست می یابد و به دنبال آن،

F فرد به دنبال تغییر فلسفه زندگی خویش احساسات جدیدی نیز تجربه خواهد کرد که این احساسات متفاوت با ناامیدی، خشم، اضطراب و… خواهد بود.