دانلود تحقیق مقاله يادداشتى به مناسبت كنسرت گروه كامه راتا:نيروهاى منفى موسيقى پست مدرن

این تحقیق مقاله دارای موضوعاتی همچون مقدمه تحلیل نتیجه گیری و … می باشد و در  ۸ صفحه تنظیم شده است و دارای پسوند ورد word  قابل ویرایش است

برخی از عناوین تحقیق مقاله يادداشتى به مناسبت كنسرت گروه كامه راتا:نيروهاى منفى موسيقى پست مدرن

• مقدمه
• پیمان سلطانی
• پست مدرنيسم
• ملودى
• دلاموته هابر
• دنياى موسيقى
• مكانيسم
• نتیجه گیری
• منبع

برخی از توضیحات تحقیق مقاله يادداشتى به مناسبت كنسرت گروه كامه راتا:نيروهاى منفى موسيقى پست مدرن

من انتظار ندارم كه ژانر به اثر تشخص دهد، اما برايم مهم است قراردادى كه با مخاطب گذاشته مى شود، درست اجرا شود.

اين كه واژه پست مدرنيسم از نوعى ابهام معنايى برخوردار است، نشان مى دهد كه درك ما از مدرنيسم آن قدر متفاوت است كه حتى بعضى از افراد دچار ترديد مى شوند. آيا واقعاً كسانى كه به نظريه پردازى پست مدرنيسم مى پردازند، داراى فرهنگ مشتركى هم هستند يا خير؟

پست مدرنيسم آنقدرها هم ضدمدرنيسم نيست. در عين اين كه مدعى ضدنخبه گرايى هم است و همزمان كه مى كوشد تاريخ را پذيرا باشد، با آن نيز مخالفت مى كند.

بسيارى از منتقدان و مفسران موسيقى، موسيقى پست مدرن را به هر قطعه اى اطلاق مى كنند كه در زمان حال نوشته شده باشد، اما چنان صدا دهد كه به زمان حال مربوط نباشد. آيا اين صحيح است كه براى رسيدن به نگرش پست مدرنيستى در موسيقى بايد به نظريه هاى پست مدرنيست هايى چون «ليوتار»، «گادامر» و «بودريار» تكيه كرد؟ يعنى بر تمايز آشكار سوژه و ابژه تأكيد كرد، آن هم در موسيقى. آيا سوژه واقعيتى عينى در موسيقى است و در موسيقى پست مدرن دركى ظريف تر و متنوع تر دارد؟ كنسرت موسيقى پست مدرن «كيوان ميرهادى» مرا به ياد حرف «جاناتان كرمر» مى اندازد كه مى گويد: «پست مدرنيسم به گونه اى كلافه كننده، مفهوم موسيقايى غيردقيقى است». در اين كنسرت دو اثر به رهبرى كيوان ميرهادى اجرا شد. يكى اثر «مسعود شعارى» با تنظيم رهبر اركستر و يكى هم كنسرتو پيانوى «آلفرد اشنيتكه» آهنگساز دوسويه روس. اثر مسعود شعارى با تيتر پست مدرن، مخاطب را به طرز گيج كننده اى به سوى يك تعريف كرونولوژيك از موسيقى راهنمايى مى كند. تيتر انتخابى آقاى ميرهادى، بيشتر از آن كه شنونده را به سوى يك مقوله ايده آل هدايت كند و يك روش اجرا را پيش بكشد، ناهمگونى اى از كرونولوژى را در يك گورستان موسيقى New Age مدفون مى كند. آكسان هاى هماهنگ، پدال هاى تعريف شده، شمايل سه تار و عود، تورقى به مولانا و انتظار كمى صداى افكت، بيشتر از آن كه ما را دچار توهم شبه پست مدرنيستى كرده باشد، دامن ليوتار را لكه دار كرده است. بى باورى به فراروايت ها، به اين معنى كه در دوره عقلانيت هدفمند نمى توان به سلوك انسان  باورمند بود.

ملودى اين اثر، احتمالاً تنها براى سه تار آماده شده و طبعاً با برخى از سليقه ها همخوانى دارد، اما در تنظيم آن براى گروهى از سازها، كه توسط رهبر اين اركستر انجام گرفته به شكل قابل توجهى سعى شده تا در كنار تنافر صدا ها به نوعى يگانگى دست يابد و مى دانيم كه يگانگى به تنهايى صرفاً يك خصلت موسيقايى نيست. با اين وصف، موسيقى از موضع قبلى جهان شمول خود هم پايين خواهد آمد. چيزى كه در موسيقى پست مدرن آهنگ سازان اين حوزه را به خود جذب كرده است، تعارض و تضاد است. يك هه ته رو فونى و هه ته رو توپيا است. نه تنها شقاق صوتى بلكه شقاق عينى و ذهنى، موسيقى را به سوى پديدار هاى ناگهانى هدايت مى كند. سمفونى سوم «ويليام بولكوم» خوب مى تواند ذهن ما را در اين مورد به آرامش برساند. با شنيدن اين اثر به راحتى در خواهيم يافت كه پست مدرنيسم ضرورتاً در تضاد با مدرنيسم واقع نشده است و همين جاست كه كنسرتو پيانوى اشنيتكه به ما يادآورى مى كند كه به دليل استفاده از مكانيسم هاى  نوجويانه و كنار نهادن منطق و سنت و ترجيح ضمير ناخودآگاه بر خودآگاه، نمى تواند در زمره يك اثر پست مدرنيستى قرار گيرد، چرا كه نشانه هايى چون موضع گيرى هاى مكانى در صوت، تغيير نواك، استفاده از ديرند ها و… را در خود دارد. فراگير شدن بينامتنيت با گسترش پست مدرنيسم به سرانجام مى رسد، تا آن جا كه در پست مدرنيسم موسيقايى كوشش مى شود تا ارجاع ها و نقل قول ها، بى هيچ تعريف يا دخل و تصرفى، همان باشد كه هست. به همين دليل موسيقى پست مدرن، هر نوع تنوع را به آسانى مى پذيرد.

و…..