تاریخ انتشار | 13 ژوئن 2021 |
---|---|
فرمت فایل | ورد – قابل ویرایش – word |
تعداد صفحات | 109 صفحه |
کلیه شرکتهایی که در سالهای اخیر در کشور امریکا ورشکست شدهاند، پیش از آن اقدام به تجدید ارائه صورتهای مالی خود نمودهاند. در اغلب موارد،ارائه مجدد صورتهای مالی بیانگر وجود مشکلات در سیستم کنترل داخلی و نظام راهبردی شرکت است (ژیا ۲۰۰۶). تجدید ارائه باعث ایجاد حس عدم اطمینان پیرامون اعتبار مدیریت و سیستم گزارش دهی شرکتها به خصوص در زمانی میشود که تجدید ارائه نشان دهنده سوءدار بودن گزارشگری مالی در دورههای قبلی است. اگر مدیریت سعی در گمراه کردن سهامداران داشته باشد،اعتماد آنها به اطلاعات ارائه شده از سوی مدیریت کاهش مییابدو متعاقبا دیدگاه سرمایه گذاران تا حد زیادی نسبت به شرکت تغییر میکند. در حقیقت،صورتهای مالی تجدید ارائه شده به صورت شفاف و صریح،پیام و علامتی پیرامون قابل اتکا نبودن صورتهای مالی دورههای گذشته و کیفیت پایین آنها ارائه می نماید(ژیا ۲۰۰۶).
از سوی دیگر اصلیترین دلیل انجام حسابرسی مستقل ایجاد اطمینان از قابلیت اتکای صورتهای مالی برای استفادهکنندگان است. حسابرس از طریق جمعآوری و ارزیابی شواهد حسابرسی و در نهایت ازطریق گزارش حسابرسی، این اطمینان خاطر را مستند کرده و آن را در اختیار سرمایهگذاران قرار میدهند. حسابرسان از طریق مقایسه نحوه ارائه اطلاعات مالی بااصول و استانداردهای پذیرفته شده حسابداری، میزان قابلیت اتکای صورتهای مالی را مشخص مینمایند(حساس یگانه ۱۳۸۵).
پژوهش پیشرو این موضوع را بررسی میکند که آیاافزایش کیفیت حسابرسی در دوره جاری، احتمال تحریف با اهمیت در اقلام مندرج در صورتهای مالی دوره جاری و متعاقب آن تجدید ارائه صورتهای مالی در دوره آتی را کاهش میدهد؟ افزایش کیفیت حسابرسی به معنای افزایش تلاش حسابرس برای کشف اشتباهات و تحریفهای احتمالی با اهمیت موجود در صورتهای مالی است. افزایش تلاشها از سوی حسابرس، میتواند منجر به کاهش احتمال عدم کشف اشتباهات و تحریفهای با اهمیت شود (شیبانو ۱۹۹۰، ماتسومورا و تاکر۱۹۹۲، دای۱۹۹۳، هیلجیست ۱۹۹۹). به این ترتیب انتظار میرود افزایش کیفیت حسابرسی به معنی رابطه منفی بین کیفیت حسابرسی در سال جاری و تجدید ارائه صورتهای مالی در دوره آتی باشد. با وجوداهمیت این موضوع برای دانش حسابرسی، مطالعات تجربی اندکی به صراحت این پیشبینی تئوریک راآزمون کردهاند.
این فصل به تشریح موضوع تحقیق، اهداف و ضرورت انجام آن، پرسش ها و فرضیه ها ، مختصری از روش شناسی، جامعه آماری، روش نمونه گیری و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات می پردازد. در ادامه، قلمرو موضوعی، مکانی و زمانی پژوهش، تعاریف پاره ای از واژه های استفاده شده در تحقیق و در پایان ساختار تحقیق ارائه می شود.
بر اساس مفاهیم نظري گزارشگري مالي، هدف صورتهاي مالي (حسابداری) عبارت از ارائـه اطلاعاتي تلخيص و طبقهبندي شده درباره وضعيت مالي، عملكرد مالي و انعطافپذيري مالي واحد تجاري است كه براي طيفي گسترده از استفادهكنندگان صورتهاي مالي در اتخاذ تصميمات اقتصادي مفيد واقع گردد. در واقع، هدف اصلي حسابداري، فراهم آوردن اطلاعاتي است که آثار مالي معاملات، عمليات و رويدادهاي موثر بر وضعيت مالي و نتايج عمليات واحد تجاري را بيان کند و از اين طريق سرمايهگذاران، اعتباردهندگان و ساير استفادهکنندگان را در قضاوت و تصميمگيريهاي اقتصادي ياري دهد (کمیته تدوین استانداردهاي حسابداري مالي، ۱۳۸۶).
سيستم حسابداري به واسطه گزارش فعاليتهاي مالي واحد تجاري از اين قابليت برخوردار است تا اطلاعاتي را در مورد آنچه که ديگران از آن آگاه نيستند، به آنان منتقل کند. برای مفید واقع شدن اطلاعات مالی در تصمیم گیری استفاده کنندگان ، هدف های حسابداری و گزارشگری مالی ایجاب میکند که اطلاعات مربوط به گونهای مناسب و کامل گزارش شود. اطلاعات مالی فراهم شده توسط سیستم حسابداری تنها هنگامی میتواند در فرایند تصمیم گیری های اقتصادی استفاده کنندگان مفید واقع شده و مورد استفاده قرار گیرد که از حداقل استانداردهایی برخوردار باشد ( اعتمادی و فرج زاده دهکردی ۱۳۹۱). شرکتهایی که صورتهای مالی حسابرسی شده ارائه کنند دارای محتوای اطلاعاتی و سود با کیفیت بیشتری هستند. اقلام تعهدی وابسته به قضاوتهای مدیران است و حسابرسی شرکتهایی که اقلام تعهدی بیشتری دارند، نیز دشوارتر است. حسابرسی با کیفیت بالاتر، با احتمال بیشتری عملکردهای حسابداری مورد تردید را کشف میکند. زیرا موسسه های حسابرسی باکیفیت دارای تخصص، منابع و انگیزههای بیشتری برای کشف اشتباه و تقلب هستند
کیفیت حسابرسی همواره بعنوان معیاری برای انجام صحیح فعالیت حسابرسی، مورد توجه حرفه حسابرسی بوده است. در واقع افزایش کیفیت حسابرسی به معنای افزایش تلاش حسابرس برای کشف اشتباهات و تحریفهای احتمالی با اهمیت موجود در صورتهای مالی است. اگر در دوره مالی تجدید ارائه صورت گیرد در حالیکه این امکان وجود داشته که تحریفهای منجر به تجدید ارائه در دورههای قبل توسط حسابرس کشف و گزارش شود، مشخص است که کیفیت گزارش حسابرسی پایین بوده است.
تعریفی که دی آنجلو (۱۹۸۱) از کیفیت حسابرسی بیان میکند شامل دو ویژگی است : (۱) توانایی فنی برای شناسایی تحریفات صورتهای مالی و (۲) استقلال کافی برای اصلاح تحریفات صورتهای مالی. به این ترتیب، ارزیابی کیفیت حسابرسی از طریق ارزیابی ورودیهای فرآیند حسابرسی شامل: کیفیت حسابرس و کیفیت اجرای حسابرسی و نیز خروجیهای آن یعنی کیفیت گزارشگری حسابرسی صورت میگیرد. ورودیهای فرآیند حسابرسی (شامل کیفیت حسابرس و اجرای حسابرسی) غیر قابل مشاهده هستند که این موضوع مشکلات بسیاری را جهت ارزیابی کیفیت حسابرسی برای محققان ایجاد نموده است. از طرفی گزارش حسابرس که هم قابل مشاهده است و هم جزء معیارهای مبتنی بر خروجی است به عنوان ابزاری که به طور مستقیم کیفیت حسابرسی را اندازهگیری میکند، مورد استفاده قرار میگیرد. دو نمونه از معیارهای مستقیم مبتنی بر خروجی کیفیت حسابرسی، کشف تحریفات مالیاتی و احتمال انتشار گزارش تداوم فعالیت از سوی حسابرس قبل از ورشکستگی شرکت، میباشند. موانع اصلی برای استفاده از معیارهای مستقیم مبتنی بر خروجی کیفیت حسابرسی، تنوع کم این معیارها،ماهیت انحصاری دادهها،نرخ پایین وقوع،وقابلیت تعمیم محدود بوده است. این محدودیت ذاتی نیاز به معیارهای غیرمستقیم کیفیت حسابرسی را بوجود میآورد. در این تحقیق از معیارهایی مانند دوره تصدیگری حسابرس، اندازه حسابرسی و تخصص حسابرس در صنعت به عنوان معیارهای غیر مستقیم کیفیت حسابرسی معرفی شدهاند. به دلیل غیر مستقیم بودن این معیارها، هیچیک به تنهایی نمیتواند منعکسکننده کیفیت حسابرسی باشد. به همین دلیل در این تحقیق از هر سه معیار دوره تصدیگری حسابرس، اندازه حسابرس و تخصص حسابرس در صنعت به عنوان نماینده کیفیت حسابرسی استفاده میشود (وودلند و رینولد۲۰۰۳).
این ها فقط بخشی از متون این مقاله و تحقیق و پروژه به صورت پراکنده و ناقص می باشد ، برای دانلود تحقیق ، دانلود مقاله ، دانلود پروژه به صورت کامل لطفا آن را خریداری نمایید. ( بالای صفحه )
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.