دانلود تحقیق مقاله راهكارهايي براي افزايش مهارت هاي اجتماعي در كودكان

این تحقیق مقاله دارای موضوعاتی همچون مقدمه تحلیل نتیجه گیری و .. می باشد و در ۲۵ صفحه تنظیم شده است دارای پسوند ورد word قابل ویرایش است

برخی از عناوین تحقیق مقاله راهكارهايي براي افزايش مهارت هاي اجتماعي در كودكان

• مقدمه
• تعريف مهارت اجتماعي:
• اجزاء مهارت
• تربيت مهارت هاي اجتماعي
• مهارت هاي اجتماعي پايه» چه هستند؟
• فاصله ي اجتماعي
• چگونه مهارت‌های اجتماعی را به کودکان آموزش دهیم؟
• آماده سازي مهارت هاي اجتماعي
• روش ها ي كمك به رشد مهارت هاي اجتماعي كودكان
• برخی از مهارت‌های اجتماعی لازم برای زندگی در قرن بیست
• انــــواع رفتــــارهاي ناسازگارانه
• كــــودكان بيش فعـــال و كمبـــود توجه
• كــــودكان لجباز و نافـــــرمان
• كــــودكان اختلال سلــــوك
• علل و انگيــــزه هاي ناسازگاري فــــــرزندان
• تعريف رفتارهای ناسازگارانه
• چگونه با رفتــــارهای ناسازگارانه فـــــرزندان برخورد کنیم ؟
• نتیجه گیری
• منبع

برخی از توضیحات تحقیق مقاله راهكارهايي براي افزايش مهارت هاي اجتماعي در كودكان

تعاریف و نظریه هایی از مهارت های اجتماعی و بررسی علل و انگیزه های ناسازگاری و شرارت برخی دانش آموزان

چکیده: مقاله حاضر، مقاله توصیفی است که در ابتدا با ارائه تعاریف و نظریه هایی از مهارت های اجتماعی و علل و انگیزه های ناسازگاری و شرارت برخی دانش آموزان را بررسی کرده و به ارائه راهکارهایی برای برخورد با رفتار نا سازگارانه پرداخته است.

كلمات كليدي:

مهارت اجتماعی، ناسازگاری، رفتار، والدین، دانش آموز، علل و عوامل خشونت، مدرسه

مقدمه:
طبق تحقیقات و مطالعات انجام شده، یکی از مسائلی که در مقطع ابتدایی و دیگر مقاطع از اهمیت زیادی بر خوردار است، داشتن مهارت اجتماعی دانش آموزان است.

مهارت اجتماعی به مجموعه رفتارهای فراگرفته قابل قبولی گفته می شود که فرد را قادر میسازد با دیگران رابطه موثر داشته و از عکس العمل های نا معقول اجتماعی خودداری کند.(گرشام و الیوت ۱۹۸۴)

مهارت های اجتماعی، روشی برای بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان است. آموزش مهارت اجتماعی بر پایه این اصل قرار دارد که مشکلات کودکان در مهارت های اجتماعی  غالبا به این دلیل است که کودکان نمی دانند در موقعیت های اجتماعی چه کار کنند و می توان کودکان را برای غلبه برای این مشکلات آموزش داد. ( آموزش موثّر. روش تدریس کار آمد.)

ویلیام وآشر (۱۹۹۳) يك سه قسمتی پیشنهاد می کند؛

قسمت اول؛ به صحبت های مربی درباره ی تعامل بهتر با همسالان اختصاص دارد، هنگام انجام ای کار معلم باید بر آنچه کودک «باید» انجام بدهد متمرکز می شود نه بر آنچه نباید انجام بدهد.

قسمت دوم؛ شامل تکرار و تمرین با دیگران است.

قسمت سوم؛ دادن یک نقش مسئولیتی در کلاس به کودک به افزایش مقبولیتِ او در میان همسالان کمک می کند. (آموزش موثّر. روش تدریس کار آمد)

همچنین رشد مهارت های اجتماعی کودکان با سبک فرزند پروری والدین مرتبط است. سبک های فرزند پروری والدین را میتوان در امتداد دو پیوستار تعریف کرد: صمیمیت (خونگرمی) یا پاسخ دهی از سو)ی والدین و کنترل یا سخت گیری از سوی والدین (بوویند، ۱۹۹۱)

همچنین والدین میتوانند فرصت بازی را با همسالان برای کودک فراهم کنند و یا با کودکان خود بازی کرده و به رشد مهارت های لازم برای بازی با همسالان به فرزندشان کمک کنند. همچنین والدین می توانند فرصت بازی با همسالان به فرزندشان کمک کنند.

همچنین صحبت کردن با کودکان درباره ی روابط آن ها با همسالان باعث ارتقای مهارت های اجتماعی آنان می شود (لیرد  و همکاران). )آموزش موثر و تدریس کار آمد)
در حال حاضر بسیاری از محققان اعتقاد دارند مهارت های اجتماعی آموختنی هستند، زیرا کودکانی که در محیط های نا مناسب و نا معقول دارند و قادر به برقراری هیچ ارتباط صحیح نمی باشند و باعث می شود فرد در بین دیگران محبوبیت نداشته باشند.
اما می توان به علل و عوامل دیگری اشاره کرد که عبارتند از:
۱٫ علل ارثی: که به همراه ژن و از طریق والدین به آن ها منتقل می شود.
۲٫ علل زیستی: نقص عضو، اختلال بینایی و شنوایی و …
۳٫ علل عاطفی: مانند احساس محرومیت از والدین.
۴٫ علل روانی: وجود فشارهای درونی.
۵٫ علل اجتماعی: مانند نا به سامانی، اختلاف و در گیری اعضای خانواده و …
۶٫ علل تربیتی: عدم یا افراط تربیت، ناهماهنگی بین عاملان تربیت در خانواده و مدرسه و جامعه.

تعريف مهارت اجتماعي:
مجموعه توانمندي هايي است كه موجب موفقيت در زندگي اجتماعي فرد مي شود. هر فرد براي زندگي موفق در يك جامعه، علاوه بر مهارت هاي فردي به مهارت هاي ديگري نياز داردكه از آن به نام مهرت هاي اجتماعي ياد مي كنند.(كتاب آموزش و پرورش كودكان با نياز هاي ويژه)
مهارت هاي اجتماعي، مجموعه رفتارهايي است اكتسابي كه از طريق مشاهده، مدل سازي، تمرين و بازخورد آموخته مي شود و داراي ويژگي هاي زير است و رفتارهاي كلامي و غير كلامي را در بر مي گيرند و اسخ هاي مناسب و مؤثر را در بر دارند، بيشتر جنبه تعاملي داشته، تقويت اجتماعي را به حداكثر مي رسانند و بر اساس ويژگي ها و محيطي كه فرد در آن واقع شده است، توسعه مي يابند و از طريق آموزش رشد مي كنند (ميچلسون ۱۹۸۳ به نقل از كرامتي ۱۳۸۱).

بخش هايي از رفتار كه از جهت آغاز و پايداري روابط مثبت با ديگران براي فرد مهم هستند. (كتاب آموزش و پرورش كودكان با نياز هاي ويژه)
در تعريف مهارت اجتماعي، ويژگي هاي ذيل مورد قبول اكثر محققان است:
۱) ارتباط فرد به فرد كه شامل تبادل و تفسير پيام هاست.
۲) عوامل موقر در يادگيري رشد پيدا مي كنند و علاوه بر شخصيت فرد تجارب گذشته و تعامل بين فردي او نيز در رسيدن به هدف موثر است.
۳) به صورت كلامي (سخن، لغات يا جملات) و يا غير كلامي (استفاده از چشم، تن صدا، بيان چهره اي و ژست ها) مي باشد.
۴) از فرهنگ و گروه اجتماعي كه فرد در آن زندگي مي كند، تأثير مي پذيرد.
۵) از طريق اجتماعي رشد پيدا مي كند. اين تقويت در صورتي مؤثر كه مورد علاقه فرد بوده برانگيزاننده باشد.
۶) طبيعت دو جانبه دارد و رفتارهاي دو سويه را مي طلبند. از عوامل محيطي، سن، جنس و موقعيت ديگر افراد، تأثير مي پذيرد (وران، كلي، ۲۰۰۲). migna.ir
مايكسون و ديگران (۱۹۸۲، به نقل قول از هارجي  و همكاران، ۱۹۹۴) در ارزيابي نشانه هاي مهارت اجتماعي به شش عنصر اصلي اشاره مي كنند:
۱) مهارت هاي اجتماعي به طور معمول آموخته مي شوند.
۲) شامل مجموعه اي از رفتارهاي كلامي و غير كلامي گوناگون ويژه اند.
۳) مستلزم داوطلب شدن  و ارائه پاسخ هاي مناسب و مؤثرند.
۴) تقويت هاي اجتماعي ديگران را به حداكثر مي رسانند.
۵) ماهيتي تعاملي دارند و به زمان بندي مناسب و تأثير متقابل برخي از رفتار ها احتياج دارند.
۶) تحت تأثير عوامل محيطي همچون سن، جنس، پايگاه طرف مقابل مي باشند.

تراور  (۱۹۸۰) به نقل از كارتلج و ميلبرن  (۱۹۸۵) مهارت هاي اجتماعي را به دو بعد تقسيم مي كنند.

اجزاء مهارت
(را فرايندهاي واحدي نظير نگاه، تكان دادن سر، يا رفتارهايي در روابط اجتماعي مانند سلام و خداحافظي تشكيل مي دهند فرايندهاي اجتماعي به توانايي فرد در ايجاد رفتار ماهرانه بر اساس قواعد و اهداف مربوطه و در پاسخ به باز خورد هاي اجتماعي اشاره دارد.
اين تمايز نياز فرد را به نظارت بر موقعيت ها و تغيير رفتار در برابر واكنش ساير افراد مي سنجند. ايسلر و فردريكسن  (۱۹۸۰) به نقل از كارتلج و ميلبرن (۱۹۸۵) مهارت هاي اجتماعي را هم داراي جنبه هاي مشهود و هم داراي عناصر شناختي نا مشهود مي دانند. عناصر شناختي نامشهود افكار و تصميماتي است كه بايد در ارتباطات متقابل بعدي گرفته شود يا انجام گيرد اين عناصر همچنين مقاصد و بينش فر ديگري را شامل مي شود كه واكنش در برابر آن احتمالا ً بر انديشه هاي طرف مقابل تأثير مي گذارد. رشا و آشر (۱۹۹۱) به نقل قول از دهقان (۱۳۸۵) مهارت هاي اجتماعي را شامل رفتار هاي دانسته اند كه در رتعامل موفق و مناسب با ديگران به كار مي رود واين مهارت ها با داشتن پايه و شناخت اجتماعي از قبيل ادراك اجتماعي و استدلال ظهور مي يابد. (مورگان،  ۱۹۸۰، به نقل از كارتلج و ميلبرن ، ۱۹۸۵) به نكته اشاره دارد كه مهارت هاي اجتماعي نه تنها امكان شروع و تداوم روابط متقابل و مثبت را با ديگران فراهم مي آورد بلكه توانايي نيل به اهداف ارتباط را نيز در شخص ايجاد مي كند.
ليبرمن  (۱۹۸۹) كنش متقابل اجتماعي را به يك فرآيند مرحله اي كه هر مرحله نيازمند يك مجموعه از مهارت هاي متفاوتي است، تجزيه نموده اند، مرحله اول ارتباط، نيازمند مهارت گيرندگي است كه شامل مهارت هايي است كه شامل مهارت هايي است كه براي توجه كردن و درك درست اطلاعات اجتماعي متناسب كه در موقعيت ها وجود دارد لازم مي باشد، چون متناسب بودن رفتار ميان فردي وابسته به موقعيت هاست، اتفاق رفتار اجتماعي درست بستگي زيادي به شناخت صحيح نشانه هاي ميان فردي و محيطي دارد، كه ما را به پاسخ هاي مؤثر رهمنمون مي شوند. مثال هاي مهارت هاي گيرندگي شامل شناخت متناسب اشخاصي است كه با آن ها تعامل مي كنيم. شناخت صحيح احساسات و اميالي كه ديگران بيان مي كنند.  در واقع شنيدن صحيحآنچه ديگران بيان مي كنند و دانشتن اهداف شخصي فردي كه با ما تعامل مي نمايد، مي باشد. (ده بزرگي، ۱۳۷۵)
و……