دانلود تحقیق مقاله تئاتر تجربی،تجربه تئاتری

این تحقیق مقاله دراای موضوعاتی همچون مقدمه تحلیل نتیجه گیری و … می باشد و در ۱۱ صفحه تنظیم شده است و دارای پسوند ورد word قابل ویرایش است

برخی از عناوین تحقیق تئاتر تجربی،تجربه تئاتری

• مقدمه
• واژگان کليدي
• اثر هنري
• تجربه‌هاي متحول کننده
• تجربه موفق
• تجربه هنري
• استفاده صرف از زبان بدن در تئاتر
• زبان کلام يا زبان بدن
• نتیجه گیری
• منبع

برخی از توضیحات مقاله تئاتر تجربی،تجربه تئاتری

تئاتر تجربي رويکردي آزمايش محور و پژوهش محور به تئاتر است که از قرن نوزدهم به بعد مرزهاي تئاتر جهان را تغيير داده و انواع گوناگوني از تئاتر را پديد آورده است.هنرمندان تئاتر تجربي جهان سال‌ها عاشقانه، آگاهانه، صادقانه و متواضعانه در کارگاه‌ها و آزمايشگاه‌ها رياضت کشيدند و همراه با تحولات سياسي و اجتماعي، هنر تئاتر را نيز متحول کردند و به آن تنوع و غنا بخشيد‌ند.وجه تمايز اين جنبش با ‌تجربه‌هاي نامتعارف در تئاتر کدام است؟ اگر هر اثر هنري به معناي دقيق کلمه يک تجربه است، پس اطلاق عنوان “تئاتر تجربي” بر بعضي از اين آثار چه پايه و اساسي دارد؟ اين نوشته درصدد طرح چنين مباحثي است و مي‌کوشد تا با بررسي ويژگي‌هاي مشترک تجربه‌هاي “تئاتر تجربي” بر ناهمخواني اين دو مفهوم از يک اصطلاح –تئاتر تجربي- تأکيد کند.
* واژگان کليدي: تئاتر تجربي،تجربه تئاتري،تئاتر آزمايشگاهي، متن و صفحه
به نظر مي‌رسد که سوءتفاهم در مورد تئاتر تجربي مربوط به کاربرد ناهمگون اين اصطلاح و بار کردن مفاهيم گوناگون بر آن است، تا جايي که همواره برابهام مطلب افزوده شده است.
اصطلاح تئاتر تجربي برگردان Experimental Theatre است.در واژه‌نامه آکسفورد Experiment به معناي “آزمايش دقيق به منظور مطالعه آن‌چه روي مي‌دهد و کسب دانستن نو” است.(هورن باي‌،۲۹۹،۱۹۸۷).به اين مفهوم اين اصطلاح به گونه‌ای از تئاتر اطلاق مي‌شود که آن را آزمايشگاهي ناميده‌اند. همه منابعي که از تئاتر تجربي نام برده‌ا‌ند به همين مفهوم نظر داشته‌اند. از جمله کتاب “تئاتر تجربي” که به فارسي نيز ترجمه شده است.از استانيسلاوسکي تا باربا کساني که به پيشگامان تئاتر تجربي شهره‌اند، همه به نوعي آزمايشگاه داشته‌اند. استانيسلاوسکي در ملک خود محيطي براي آزمايش نظريه‌هاي خود ايجاد کرده بود و تجربه‌هايش را گاهي حتي با يک تماشاگر مي‌آزمود. در مورد پيشگاماني مثل گروتفسکي، بروک، منوشکين، باربا و ديگران نيز بسيار گفته و نوشته‌اند. اين جنبش را تئاتر تجربي، آوانگارد يا پيشرو، آزمايشگاهي، کارگاهي و درون کارگاهي گفته‌اند.
اما از مجموعه مباحث چنين برمي‌آيد که اصطلاح تئاتر تجربي را در مورد هر کار غيرمتعارفي نيز به کار برده‌اند. در حقيقت بخصوص در تئاتر کشور ما هر تجربه ريز و درشت غير متعارفي را تئاتر تجربي ناميده‌اند. بايد ديد که آيا اين دو مفهوم برهم منطبق‌‌اند يا خير و اگر نيستند، اصرار بر اين خلط مبحث از کجاست.
تجربه برگردان اصطلاح Experience است و آن ” فرايند کسب دانش يا مهارت با انجام دادن و ديدن امور است و به دانش يا مهارتي که از اين راه به دست مي‌آيد نيز گفته مي‌شود”.(هورن باي،۲۹۹،۱۹۸۷). به اين معنا هر اثر هنري يک تجربه است و”تئاتر تجربي” اصطلاحي زياده‌گو و بي معناست.
واقعيت اين است که هر اثر هنري به معناي دقيق کلمه يک “تجربه” است و همه آدم‌ها هم بالقوه هنرمندند. اين که تجربه واقع شود و کسي بالفعل هنرمند گردد، تابع شرايطي است و چون اين شرايط براي همه مهيا نيست يا هميشه دست نمي‌دهد، همه تراوشات ذهني و قلمي و دستي نيز تجربه (هنر) نيستند.خيلي‌ها توليد مي‌کنند، ولي تجربه نمي‌کنند.خيلي‌ها يک بار تجربه مي‌کنند و باقي عمر به تکرار تجربه خود مي‌پردازند. پدر يوجين اونيل بيست سال هر شب نقش کنت مونت کريستو را تکرارکرد و در اين تکرار حسرت نبوغ ونوآوري وخلاقيت او بردل او و خانواده‌اش ماند.خيلي‌ها تجربه ديگران را تقليد مي‌کنند. چه بسیار کارهايي که‌ در تئاتر و ‌در سينما ‌‌به عنوان تجربه مورد استقبال قرار گرفته‌اند؛ و بعداً معلوم شده که کپي از روي دست کسي در جايي ديگر بوده است.
تجربه چنان که ديديم فرايندي است و در اين فرايند ساختارشکني مي‌کند و اين ساختارشکني به معناي درهم ريختن ساختار و سرهم کردن دوباره آن است و طيف دارد. يعني از جزئي‌ترين چيزها تا کلي‌ترين را در بر مي‌گيرد. پس تجربه هم نسبي است و هم به خيلي چيزها وابسته است. هنر نمايش بخش‌هاي متعددي دارد و مي‌توان در هر گوشه و بخش آن تجربه‌اي تازه کرد؛ يا مي‌توان به کلي آن را در هم ريخت و چيز تازه‌اي از آن درآورد. چيزي که دوباره سرهم مي‌کنيم، يا بي ريخت و بي مصرف است که آن را دور مي‌اندازيم و فراموش مي‌کنيم، يا قاعده و ساختار جديدي دارد که مي‌تواند تبديل به يک شکل قابل استفاده جديد، يک سنت جديد، بشود که مي‌ماند.
تجربه‌هاي متحول کننده بسيار ديريابند و ‌در هر شرايطي تأثير ندارند. در همه هنرها ‌‌همين طور است. کاري که نيما در شعر فارسي کرد، نمونه‌اي از همين تجربه‌هاست. هرچند اين تجربه قبـل از او شـروع شـده بود،‌ به هر حال او آن را به نتيجه رساند. شعر نو زاده شرايط تاريخي و اجتماعي خاصي بود. تأثير مکتب رمانتيک اروپا با همه خصايصش مثل انقلابي بودن، نگاه ويژه به انسان داشتن، عاطفه و خيال سرشار، طبيعت مه آلوده و مبهم و تمناي آزادي زمينه را براي در گرفتن و ريشه نهادن چنين تجربه‌اي مهيا کرده بود. وقتي او به قول خودش آب در خوابگه مورچگان ريخت، نيازي به قمه‌بند وپاسبان براي گسترش تجربه‌اش و حفاظت از آن نداشت. تجربه به موقع بود و مثل شعله در خرمني خشک درگرفت. در تئاتر هم همين طور است. بيزاري از تصنع در بازيگري کلاسيک زمينه را براي پذيرش تجربه استانيسلاوسکي در هنر بازيگري کاملاً مهيا کرده بود. اصلاً او به همين علت به چنين تجربه‌اي دست زد و اين رابطه‌اي دوسويه است. جان آزبرن در زماني “با خشم به ياد آر” را نوشت که نسل جوان عاصي و سرخورده منتظر شنيدن فرياد خود بود. برشت در برابر فاشيسم و ميرهولد در برابر توتاليتاريسم شوروي دست به گشودن افق‌هاي نو زدند و برناشناخته يورش بردند.
حتي در سنتي‌ترين شکل‌ها تجربه‌ها کارسازند و جا مي‌افتند. در تعزيه قم از ساختن گودي قتلگاه با تن افراد سخن گفته‌اند. افراد دور هم مي‌ايستند و شمر از تن‌هاي آنان بالا مي‌رود، شيون اوج مي‌گيرد. سپس پيراهن خون آلود امام از گودي به بيرون پرتاب مي‌شود و کبوترهاي خونين بال از آن به آسمان پرواز مي‌کنند. سپس شمر با دست‌هاي خونين و صورت سياه دوباره از تن افراد بالا- و از گودي بيرون- مي‌آيد. (نقل به مضمون از رحيمي،۱۰،۱۳۶۸).
تجربه موفق بلافاصله تبديل به سنت مي‌شود و نيازي به زمينه سازي‌هاي مرسوم‌، يا به قول نيما در مورد شعر به قمه بند و پاسبان، هم ندارد. شيوه‌اي که متأسفانه درمورد تجربه‌هاي تئاتري در کشور ما، و بخصوص در مورد تجربه‌هاي غيرمتعارف‌تر، اعمال مي‌شود و گاهي کساني در مطبوعات به آن دامن مي‌زنند.
همه اين تجربه‌ها، اگر واقعاً تجربه باشند، ‌آثاري هنري و اغلب ارزنده‌اند.ولي ربطي به تئاتر تجربي به معناي نخستين ندارند. چرا که چيزي را تغيير نمي‌دهند.مثلا کسي ممکن است خواب‌هاي خود را نمايش کند وکار او ‌اثری هنری و ارزشمند باشد، اما فقط نمايش کردن خواب چيز تازه‌اي نيست. تارکوفسکي هم خواب‌هايش را فيلم مي‌کرد و خيلي‌ها خواب‌هايشان را رمان يا شعر کرده‌اند. اصلاً يک شأن نزول سوررئاليسم همين وارد کردن خواب و رويا به اثر هنري بود. صرف نشان دادن خواب شيوه‌اي تقليدي و تکراري است. حتي اگر کسي بي‌اطلاع از تجربه ديگران اين کار را بکند،کار دوم او به اين شيوه، تکراري است و او به تکرار تجربه خود پرداخته است. پس نمي‌توان فقط به سبب کاربرد چنين شيوه‌اي کار او را تئاتر تجربي قلمداد کرد.
و….

این ها فقط بخشی از متون این مقاله و تحقیق و پروژه به صورت پراکنده و ناقص می باشد ، برای دانلود تحقیق ، دانلود مقاله ، دانلود پروژه به صورت کامل لطفا آن را خریداری نمایید. ( بالای صفحه )