دانلود فایل گزارش کارآموزی رشته مهندسی کشاورزی – بررسی ارقام مختلف پنبه

برخی عناوین نمونه تکمیل شده گزارش کارآموزی رشته مهندسی کشاورزی – بررسی ارقام مختلف پنبه

• فصل اول: ۵
• زراعت پنبه ۵
• تاريخچه و كليات ۶
• اهميت اقتصادي پنبه: ۸
• خصوصيات گياهي: ۹
• تركيبات پنبه: ۱۱
• تناوب زراعي: ۱۳
• مواد غذائي مورد نياز پنبه: ۱۵
• طريقة مصرف كود در زراعت پنبه: ۱۶
• زمان كاشت پنبه: ۱۸
• روشهاي مختلف كاشت پنبه: ۱۹
• كرتي: ۱۹
• پشته اي: ۲۰
• خطي: ۲۰
• آبياري: ۲۱
• كنترل علفهاي هرز: ۲۴
• آفات و بيماريها: ۲۴
• برداشت پنبه: ۲۵
• برداشت با دست: ۲۷
• برداشت با ماشين: ۲۸
• ميزان عملكرد پنبه: ۲۸
• فصل دوم: ۳۱
• گونه ها و ارقام ۳۱
• گونه ها و ارقام: ۳۲
• فصل سوم: ۳۵
• معرفي ارقام مختلف پنبه ۳۵
• پنبه رقم ورامين ۳۶
• مقدمه: ۳۶
• مشخصات زراعي: ۳۶
• مشخصات كمي: ۳۷
• مشخصات كيفي: ۳۷
• خصوصيات كمي و كيفي: ۳۷
• توصيه هاي زراعي: ۳۸
• اهميت اقتصادي: ۳۸
• پنبه رقم ساحل ۳۹
• مقدمه ۳۹
• مشخصات زراعي: ۳۹
• خصوصيات كمي: ۴۰
• خصوصيات كيفي: ۴۰
• خصوصيات كمي و كيفي: ۴۰
• مقاومت به بيماري پژمردگي ورتيسيليومي پنبه: ۴۱
• توصيه هاي زراعي: ۴۱
• اهميت اقتصادي: ۴۱
• پنبه رقم اولتان ۴۲
• مشخصات زراعي: ۴۲
• خصوصيات كمي: ۴۳
• خصوصيات كيفي: ۴۳
• خصوصيات كمي و كيفي: ۴۳
• توصيه هاي زراعي: ۴۴
• اهميت اقتصادي: ۴۴
• پنبه رقم دلتاپاين ۱۶ ۴۵
• مشخصات زراعي: ۴۵
• خصوصيات كمي: ۴۵
• خصوصيات كيفي: ۴۶
• خصوصيات كمي و كيفي: ۴۶
• توصيه هاي زراعي: ۴۶
• اهميت اقتصادي: ۴۷
• پنبه رقم دكتر عمومي ۴۸
• مشخصات زراعي: ۴۸
• مشخصات كمي: ۴۹
• مشخصات كيفي: ۴۹
• خصوصيات كمي و كيفي: ۴۹
• توصيه هاي زراعي: ۵۰
• اهميت اقتصادي: ۵۰
• پنبه رقم مهر ۵۱
• مشخصات زراعي: ۵۱
• خصوصيات كمي و كيفي: ۵۱
• توصيه هاي زراعي: ۵۲
• اهميت اقتصادي: ۵۲
• پنبه رقم بختگان ۵۳
• مشخصات زراعي: ۵۳
• خصوصيات كمي: ۵۳
• خصوصيات كيفي: ۵۳
• مقاومت به بيماري پژمردگي ورتيسيليومي پنبه: ۵۴
• توصيه هاي زراعي: ۵۴
• اهميت اقتصادي: ۵۴
• پنبه رقم بلغار ۴۳۳ ۵۶
• پنبه رقم آريا ۵۶
• پنبه رقم آكالا C 1517 57
• پنبه رقم استون ويل ۲ بي ۵۷
• پنبه رقم امپاير ۵۷
• پنبه رقم پي مستر ۵۴ ۵۸
• پنبه رقم فيلستاني ۵۸
• پنبه رقم كوكر ۱۰۰ ۵۸
• پنبه رقم كوكر ۱۰۰ ويلت ۶۰
• پنبه رقم گيزا ۱-۳ ۶۰
• پنبه رقم لاكت ۱۴۰ ۶۱
• پنبه رقم لايتينگ اكسپرس ۶۱
• پنبه رقم ۱۰۸ اف ۶۱
• فهرست منابع ۶۲

برخی نوضیحات فایل نمونه تکمیل شده ( پر شده )  گزارش کارآموزی بررسی انواع مختلف پنبه – رشته مهندسی کشاورزی

فصل اول:

 زراعت پنبه

 تاريخچه و كليات

پنبه (cotton) داراي چند گونة زراعي مي باشد كه به نظر مي رسد منشاء اوليه آنها آفريقاي استوايي باشد. ظاهراً پنبه از اين منطقه و در زماني كه تمام قاره ها به هم وصل بوده‌اند، به ساير مناطق جهان شامل جنوب غربي و جنوب شرقي آسيا، استراليا و آمريكا راه يافته است. پس از جدا شدن قاره ها از يكديگر (در حدود ۱۰۰ ميليون سال پيش و در دورة مزوزوئيك)، گروه هاي ژنتيكي مستقل در آمريكاي جنوبي، آمريكاي مركزي، جنوب غربي آسيا، شمال شرقي آفريقا و هند تكامل يافتند. ظاهراً دو گونة ديپلوئيد (۲۶=n2) گوسيپيوم آربوريوم (Gossypium arboreum) و گوسيپيوم هر باسيوم (G.herbaceum) در اتيوپي و مناطق عرب نشين از G.herbaceum race africanum بوجود آمده اند. سابقه توليد و مصرف الياف اين گونه ها در مناطق فوق به حدود ۵۰۰۰ سال پيش مي رسد. بعضي عقيده دارند كه اين دو گونه ديپلوئيد در هند و آسياي شرقي اهلي شده و از هند به مصر، چين و جنوب اقيانوس آرام رفته است. سابقه مصرف پنبه در هند و پاكستان به حدود ۳۰۰۰ سال پيش از ميلاد مسيح مي رسد.

دو گونة زراعي پنبه دنياي جديد شامل گوسيپيوم هيرسوتوم (G.hirsutum)، كه بنام پنبه آپلند (upland cotton) شناخته مي شود، در آمريكاي مركزي و مكزيك و گوسيپيوم باربادنز (G.Barbadense) كه بنام پنبه پي ما (Pima cotton) شناخته مي شود در آمريكاي جنوبي و از تلاقي نژادي از G.herbaceum با (G.raimondii) يا (G.thuberi) و يا هر دوي آنها حاصل شده اند. در نتيجه دو گونة زراعي پنبه دنياي جديد آلوتتراپلوئيد (۵۲= n2) مي باشند. تلافي هاي بين دو گونه اي و انتخاب انساني سبب اختلاط گونه ها شده و ارقام پرتوليدي بوجود آمده است.

سابقة كشت و كار پنبة آپلند در مكزيك و كشت پنبه پي ما در آمريكاي جنوبي به حدود ۳۵۰۰ سال پيش از ميلاد مسيح مي رسد. در حال حاضر قسمت اعظم (حدود ۹۰ درصد) سطح زير كشت پنبه در جهان به پنبه آپلند تعلق دارد. بذر ارقام اين گونه توسط انگليسي ها و در جريان جنگ داخلي آمريكا، در مستعمرات انگليس توزيع شد و كشت آن ترويج گرديد تا الياف پر كيفيت مورد نياز صنايع بافندگي انگليس تأمين گردد. توليد پنبة به عنوان يك گياه ليفي پس از اختراع دستگاه جين (جدا كننده الياف از وش) توسط وتيتي در سال ۱۷۹۳ گسترش زيادي يافت. بر اساس اطلاعات موجود، در سال ۱۹۹۸ ميلادي حدود ۴۵ ميليون تن الياف در سراسر جهان مصرف شده است كه حدود ۲۰ ميليون تن آن از پنبه استخراج شده است. چين، آمريكا، هند، پاكستان و ازبكستان مهمترين توليد كنندگان پنبه در جهان به شمار مي روند.

الياف پنبه، بعنوان يك فيبر سلولزي طبيعي، داراي خصوصياتي انحصاري مي باشد و هيچ فيبر مصنوعي ديگري تمامي اين خصوصيات را به طور يكجا ندارد. نرمي و لطافت، توان جذب و انتقال رطوبت و عرق بدن، قابليت انعطاف، دوام، استحكام، مقاومت در مقابل فساد شيميايي، قابليت شستشو با آب معمولي و نيز خشك شوئي، رنگ گيري و چاپ پذيري، قابليت تا كردن و سهولت خياطي از مهمترين خصوصيات پارچه هاي حاصل از الياف پنبه مي باشند. قابليت جذب و انتقال رطوبت، الياف پنبه را براي صنعت لباس سازي بسيار مطلوب ساخته است. پشم عرق بدن را جذب مي كند، اما هدايت نمي نمايد، الياف مصنوعي عرق بدن راحتي جذب هم نمي كنند. اما پارچه هاي پنبه اي عرق بدن را جذب مي كنند و به سمت ديگر خود انتقال مي دهند تا تبخير شود. به اين طريق، بدن خنك شده و پارچه خشك مي گردد كه باعث آرامش جسم و جان مي شود.

تا اواخر قرن نوزدهم، توليد الياف بعنوان تنها هدف توليد پنبه محسوب مي گرديد و دانه را محصول زايد به حساب مي آوردند كه به طور عمده به مصرف تغذيه نشخوار كنندگان مي رسيد. تا اينكه پيدايش روشهاي اقتصادي روغن گيري به مصرف پنبه دانه بعنوان يك دانة روغني نيز اهميت بخشيد. با اين حال، هنوز هم استحصال الياف مهمترين هدف توليد پنبه است. زيرا دانه هاي روغني زيادي وجود دارند كه اهميت و كيفيت روغن آنها بهتر از روغن پنبه دانه است.

توليد پنبه در ايران قدمت زيادي دارد. براساس گزارش فائو در سال ۲۰۰۰، سطح زير كشت پنبه در ايران حدود ۲۴۰۰۰۰ هكتار با عملكرد حدود ۰۸/۲ تن در هكتار وش بوده است. از اين مقدار حدود ۳۰۰۰۰ هكتار آن به پنبة ديم تعلق دارد. عملكرد پنبة ديم در ايران بين ۹۰۰ تا ۱۶۰۰ كيلوگرم در هكتار وش طي سالهاي مختلف گزارش شده است. استانهاي گلستان، مازندران و خراسان مهمترين توليد كنندگان پنبة ديم در ايران به شمار مي روند. عملكرد وش در واحد سطح در استانهاي فوق از پتانسيل عملكرد محصول (بيش از ۵ تن در هكتار وش) بسيار كمتر است. عملكرد هاي بيش از ۳ تن در هكتار وش تحت شرايط كشت آبي و بيش از ۲ تن وش تحت شرايط ديم مطلوب مي باشد.

اهميت اقتصادي پنبه:

پنبه به علت آنكه در دنياي امروز موارد مصرف گوناگون دارد، از نظر اقتصادي و تجارتي داراي اهميت فوق العاده است و به علت احتياج به انواع وسايل و لوازمي كه از فراورده هاي اين گياه تهيه مي شود. روز به روز بر اهميت و سطح زير كشت آن افزوده مي گردد. و هر گاه در كاشت و عمليات داشت و برداشت اين گياه دقت كافي مبذول شود محصول قابل توجهي توليد خواهد نمود و چون مردم جهان به آن احتياج مبرم دارند و به عنوان لباس، مبلمان و غيره از آن استفاده مي كنند. به آن طلاي سفيد هم مي گويند. هر چه تمدن پيشرفت كند به همان نسبت احتياج مردم دنيا به فرآورده هاي مختلف اين گياه زيادتر مي شود. گرچه الياف مصنوعي تا اندازه اي در صنايع نساجي جاي پنبه را گرفته اند لكن هنوز پنبه ارزش و مقام خود را حفظ كرده است و مهم ترين و پر مصرف ترين الياف صنعتي است، زيرا الياف پنبه محكمتر از ساير الياف است و بخصوص در مقابل رطوبت بيشتر از ساير الياف مقاومت دارد. به تجربه ثابت شده است طول و عرض پارچه هاي غير پنبه اي در اثر شستشو كم و بيش تغيير مي كند، در صورتيكه پارچه هاي پنبه اي بدون تغيير باقي مي مانند. از طرفي قدرت و خاصيت رنگ پذيري الياف پنبه بيش از الياف مصنوعي است، همچين خاصيت جذب گرماي آنها بيشتر از ساير پارچه ها است و كمتر چروك مي خورند. به طور كلي الياف پنبه به عنوان محصول اصلي و درجه اول و دانه پنبه به عنوان محصول فرعي درجه دوم، نقش مهمي در صنعت و تجارت دارند. در ايران الياف پنبه از نظر صادرات در درجه دوم و بعد از نفت قرار دارد.

خصوصيات گياهي:

پنبه گياهي است ذاتاً چند ساله كه به صورت گياهي يكساله مورد زراعت قرار مي گيرد. پنبه از تيرة پنيرك (Malvaceae) و جنس گوسيپيوم تعلق دارد. به نظر مي رسد كه منشاء تمام گونه ها از آفريقاي استواي باشد. بيشتر ارقام زراعي از گونة G.hirsutum مي باشد.

پنبه داراي يك ريشه اصلي است كه در شرايط مختلف محيط، عمق نفوذ و طول آن در خاك متفاوت مي باشد. طول ريشه در انواع مختلف و شرايط متفاوت جوي معمولاً بين ۴۰ تا ۶۰ سانتي متر و گاهي اوقات ۲۰/۱ و تا حداكثر ۳ متر مي رسد. پوست ريشه خيلي قوي تر و قطور تر از پوست ساقه است و ريشه تقريباً بطور عمودي در خاك فرورفته، خيلي سريع توسعه يافته و ريشه هاي فرعي ايجاد مي كند. در خاكهاي خشك و شني ريشه به طور كاملاً عمودي در خاك دارد شده و طول آن زياد مي شود ولي در مناطق مرطوب و خاكهاي سنگين، ريشه تقريباً در سطح خاك قرار مي گيرد.

ساقة اصلي در امتداد ريشة اصلي قرار دارد. در بيشتر انواع فقط يك ساقة اصلي وجود داشته و در اطراف ساقة‌اصلي تعدادي شاخة فرعي بوجود مي آيد. رنگ ساقه قهوه اي مايل به زرد است كه هر چه سن نبات زيادتر مي شود رنگ ساقه سبز مايل به قرمز شده و چوب ساقه محكمتر و قويتر مي شود. طول ساقه در انواع مختلف و شرايط محيط كشت متفاوت است و بين ۶۰ تا ۱۳۰ سانتي متر تغيير مي نمايد.

از ساقه اصلي پنبه دو نوع شاخة فرعي خارج مي شوند كه عبارتند از:

1. شاخه هاي رشد كننده كه حامل برگ بوده و معمولاً به تعداد ۳ تا ۴ شاخه از روي ساقه اصلي بوجود مي آيند. شاخه هاي رشد كننده يا توليد كننده برگ Vegetativ Branch نام دارند.

2. شاخه هاي مولد ميوه (Branches fructiferes) كه خيلي ناز كند و معمولاً به صورت افقي قرار مي گيرند و در انتهاي اين شاخه ها گل بوجود مي آيد كه پس از تلقيح و رشد كافي تبديل به ميوه مي گردند. در روي هر شاخه مولد ميوه يك گل و گاهي اوقات دو گل بوجود مي آيد.

روي ساقه و برگهاي پنبه از كركهاي ظريف و نسبتاً سفيد رنگي پوشيده شده است. برگهاي پنبه از روي شاخه ها به طور منظم ظاهر شده و در روي هر شاخه معمولاً تعداد ۸ برگ كه به طور متناوب قرار گرفته اند وجود دارد و توسط دمبرگي به شاخه متصل شده اند. رنگ برگ در اكثر نژادهاي پنبه سبز و در بعضي ديگر سبز مايل به قرمز است. شكل برگ در نژادهاي مختلف متفاوت است، همچنين سطح و اندازة برگها نيز تغيير مي نمايد و در روي يك نبات نيز شكل و اندازة برگها نيست. برگهاي پنبه داراي چندين بريدگي است كه تعداد آنها بين ۳ تا ۵ و گاهي ۷ عدد مي رسد. به طور كلي اكثر واريته ها؛ برگهايي با به پنج بريدگي دارند. هر برگ داراي ۲ تا ۵ رگبرگ اصلي و تعدادي رگبرگ فرعي است. برگها داراي تعداد زيادي روزنه بوده كه تعداد آنها در قسمت زيرين برگ زيادتر است.

حدود ۸ تا ۱۱ هفته پس از كشت بذر، گل ها ظاهر مي شوند. دوران گلدهي نبات ۴۵ تا ۶۰ روز ادامه مي يابد. كاسه گل مركب از ۵ كاسبرگ نامنظم به هم چسبيده و جام گل از ۵ گلبرگ به رنگهاي سفيد، كرم مايل به سفيد، زرد و صورتي تشكيل شده كه گلها پس از تلقيح در خاتمه روز تغيير رنگ داده و روز بعد قرمز رنگ مي شوند. مادگي داراي ۳ تا ۵ برچه و پرچم ها حدود ۱۰ عدد مي باشند كه گرده آنها (پلن) زرد رنگ است و به شكل لوله اي مادگي را احاطه نموده اند و پس از رشد و نمو كافي به ميوه تبديل مي گردند. گلبرگها در روز سوم پژمرده شده و مي افتند.

ميوة پنبه كه به قوزه يا كپسول پنبه معروف مي باشد، در حقيقت تخمدان گياه است كه پس از تلقيح به سرعت رشد كرده و بزرگ مي شود. قوزه ها پس از رشد كامل در انواع مختلف بين ۲ تا ۵ و گاهي اوقات ۶ سانتي متر طول داشته و به رنگهاي سبز تا قرمز تغيير مي نمايند. شكل و اندازه ميوه در واريته هاي مختلف تغيير مي كند.

انتهاي بعضي از قوزه ها كروي و در برخي نوكدار مي باشد. همچنين روي سطح ميوه در بعضي از نژادها تعدادي برجستگي وجود دارد. ميوه يا قوزه ها معمولاً تخم مرغي شكل هستند و در بعضي از نژادها پس از آن كه ميوه رسيد خود بخود باز شده و محتويات داخل ميوه (الياف) از آن تقريباً خارج مي شود.

در داخل ميوه يا قوزه پنبه، الياف و دانه هاي پنبه وجود دارند كه دانه ها اصطلاحاً تخم پنبه ناميده مي شوند. مجموع الياف و دانه هاي داخل هر قوزه را؛ وش مي گويند. قوزه ها چند خانه اي (۳ تا۵) هستند و در داخل هر خانه تعداد ۳ تا ۶ و حتي ۹ عدد دانه وجود دارد كه تعداد كل دانه در هر قوزه بين ۹ تا ۱۸ و حداكثر تا ۴۵ عدد مي باشد. دانه هاي پنبه داراي ۷ تا ۱۲ ميليمتر طول و ۴ تا ۶ ميليمتر عرض بوده و تخم مرغي يا گلابي شكل هستند. وزن هزار دانه آن در واريته هاي مختلف بين ۷۰ تا ۱۷۰ گرم تغيير مي نمايد.

پوست دانة پنبه كلفت و خشبي است كه معمولاً ۲۵ تا ۳۳ درصد وزن دانه پنبه را تشكيل مي دهد و اين بذر اگر در شرايط مساعد نگهداري شود تا ۷ سال مي تواند قوه ناميه خود را حفظ نمايد. سطح خارجي دانه اغلب واريته ها از كركهاي ريزي پوشيده شده كه آنها را لينتر يا FUZZ مي نامند، بعضي از واريته ها بدون لينتر و سطح دانه صاف مي باشد كه آن را اصطلاحاً دانه لخت مي گويند و رنگ پوست دانه ها سياه است. لينتر ها عموماً به رنگ سفيد و گاهي به رنگهاي خاكستري، سبز و يا قهوه اي و بين ۵/۰ تا ۲ ميليمتر طول دارند.

رنگ الياف پنبه هاي اصلاح شده معمولاً سفيد است و در بعضي واريته ها به رنگهاي مختلف ديده مي شود، مانند LambertaSakel كه قهوه اي و يا واريته هندي “coqanadas” كه قرمز حنايي است. طول الياف از ۱۵ تا ۴۵ ميليمتر تغيير نموده و قطر آنها بين ۲۰ تا ۳۰ ميكرون مي باشد.

روي ساقه و دمبرگ و ميوه (بجز ريشه) اكثر واريته هاي پنبه (به استثناي پنبه گلاندلس) نقاط سياهرنگ و يا غده هائي وجود دارد كه اصطلاحاً گلاند نام دارند.

تركيبات پنبه:

دانه پنبه كه در داخل قوزه قرار دارد، پس از آنكه از الياف جدا شد حدود ۲۵ تا ۳۳ درصد وزن پنبه را تشكيل مي دهد و هر دانه از مواد زير تركيب يافته است.

لينتر حدود ۱/۶ درصد

پوست ۱/۲۷ درصد

روغن خام ۶/۱۵ درصد

مواد تفاله اي و آرد ۲/۴۵ درصد

ساير مواد ۶ درصد

روغن خام موجود در دانه پنبه قهوه اي رنگ و شبيه روغن زيتون بوده و شامل: ۴۵ تا ۵۰ درصد اسيد اولئيك، ۲۵ تا ۳۰ درصد لينولئيك، ۲۰ تا ۲۵ درصد اسيدهاي سفت مانند اسيد پالمتيك و اسيد استاريك (به مقدار كم) مي باشد كه در كارخانجات مارگارين سازي به مقدار زياد به كار مي رود و در صابون سازي نيز براي تهية صابون استفاده مي شود. روغن موجود در دانه پنبه در ۲ درجه سانتي گراد سفت مي شود. تفاله و آرد آن داراي مقدار زيادي ماده از ته است كه در قنادي مي توان از آرد آن استفاده نمود و از تفاله آن براي تغذيه گاوهاي شيري به عنوان بهترين ماده غذايي استفاده مي نمايند.

پنبه رقم ورامين

مقدمه:

رقم وراميني يكي از يافته هاي مهم و ارزشمند تحقيقات پنبه ايران است كه با سعي و تلاش گروه تحقيقات پنبه در مركز ورامين از طريق دو رگ گيري ساده در سال ۱۳۳۸ بين رقم كوكر ۱۰۰، ويلت و استرس ۵۳۹ به وجود آمده است. در سال ۱۳۴۶ به عنوان يك رقم اصلاح شده تجارتي براي كشت در مناطق گرگان و گنبد، خراسان، مغان و استان مركزي توصيه شد. اين رقم پربار و با كيفيت ممتاز حدود ۷۰ درصد از سطح پنبه كاري كشور را در مناطق فوق الذكر براي مدت زيادي به خود اختصاص داد. با پيشروي بيماري ورتيسيليومي از مازندران به گرگان و بخشي از گنبد به تدريج از سطح زير كشت آن كاسته شد و هم اكنون قريب ۴۰ درصد پنبه كاري كشور را در مناطق مركزي استان خراسان و بخشي از استان هاي اردبيل و آذربايجان شرقي زير پوشش دارد.

مشخصات زراعي:

اين رقم داراي رشد متوسط، با ارتفاع ۱۵۰-۱۲۰ سانتي متر مي‎باشد. شاخه هاي جانبي آن قادر است در شرايطي كه تراكم بوته ها در مزرعه زارعين كم باشد سطح را پوشش داد و سبب افزايش توليد شود. رقمي است نسبتاً زودرس و طول دورة رشد آن حدود ۱۷۰ روز است. داراي ريشة عميق، ساقة اصلي مستحكم، مقاوم به شوري حساس به بيماري پژمردگي و رتيسيلومي.

مشخصات كمي:

ظرفيت باردهي اين رقم در بهترين حد رقم هاي تجارتي دنياست و در صورت برطرف نمودن نيازهاي آن در استان خراسان، كشاورزي توانسته از اين رقم در مزارع سه هكتاري تا مرز ۸ تن در هكتار برداشت نمايند. متوسط عملكرد رقم ورامين در مزرعه كشاورزان ۴ تن در هكتار است. متوسط وزن قوزه آن بيش از ۶ گرم و وزن صد دانه بدون كرك آن ۱۱ تا ۱۲ گرم است. اين رقم جزو گروه ارقام متوسط رس بوده و با توجه به ميزان درصد كيل آن حدود ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ كيلوگرم الياف در هكتار توليد مي‌كند.

مشخصات كيفي:

الياف اين رقم از نظر درخشندگي و كيفيت، بسيار ممتاز بوده و در بين ارقام تجارتي خاورميانه و كشورهاي حوزة مديترانه در ردة بهترين رقم ها قرار گرفته است. با توجه به شرايط اقليمي ايده آل مناطق تحت پوشش اين رقم و آفتاب هاي درخشان و پاييز نسبتاً طولاني آن، الياف اين رقم از درخشندگي خاصي برخوردار است.

خصوصيات كمي و كيفي:

محصول وش: ۵/۴ تن در هكتار	كيل: ۳۹ درصد
طول الياف: ۳۰-۲۹ ميلي متر	ظرافت: ۴
مقاومت پرسلي: ۵/۸	G/tex استحكام: ۲۴
كشش: ۵/۸ درصد	وزن دانه: ۱۱ تا ۱۲ گرم

توصيه هاي زراعي:

رقم هاي پنبه نسبت به تاريخ كاشت حساس بوده و تأخير در كشت آنها سبب افت شديد محصول مي‎شود. تاريخ كاشت مناسب اين رقم در مناطق مورد كشت آن اول تا سي ام ارديبهشت ماه مي‎باشد. مقدار بذر براي روش كاشت مكانيزه ۲۰ كيلوگرم و براي روش دستي ۴۰ كيلوگرم توصيه مي‎شود و مقداري نيز براي واكاري منظور مي‎شود. بهتر است از بذوري كه كرك زدايي شده اند براي كشت سريعتر و با قدرت ناحيه بيشتر استفاده شود. تراكم ۶۲۵۰۰ بوته در هكتار با آرايش ۲۰ * ۸۰ سانتي متر بهترين نتيجه را در توليد محصول دارد ولي مناطقي كه در حاشيه كوير قرار دارند و رشد بوته ها در آنجا كمتر است ۲۰ * ۷۰ نتيجه بهتري خواهد داد.

اهميت اقتصادي:

با كشت رقم ورامين مقدار محصول ۱۵ تا ۲۰ درصد افزايش داشته است كه با توجه به سطح كشت ۸۰ هزار هكتار از اين رقم مي‎تواند بيش از ۳۰ هزار تن وش در سال اضافه توليد داشته باشد. با افزايش ۲ درصد كيل ميزان الياف اضافي نيز حدود ۳۰۰۰ تن و با اضافه توليدي كه قبل ذكر شد جمعاً ۱۳۰۰ تن الياف به نفع كشور توليد خواهد شد.

پنبه رقم ساحل

مقدمه

رقم ساحلي يكي از رقم هاي بسيار موفقي است كه از كراس ساده بين استرين ۳۴۹ متحمل به بوته ميري و رقم زراعي كوكر ۱۰۰ ويلت در سال ۱۳۳۸ توسط محققين بخش تحقيقات پنبه در مركز ورامين حاصل شده است. بررسي و سلكسيون هاي لازم بر روي اين دو رگ تا سال ۱۳۴۶ ادامه داشته و در اين سال دو رگ مذكور نامگذاري و به عنوان يك رقم كه مهمترين خاصه آن تحمل به بيماري ورتيسيليوز مي‎باشد از سال ۱۳۵۰ براي منطقه آلوده مازندران توصيه و جانشين رقم حساس كوكر ۱۰۰ ويلت، شد و محصول منطقه را ۴ برابر افزايش داد. به تدريج با گسترش بيماري به مناطق گرگان و سپس از سال ۱۳۵۴ نواحي پنبه كاري گنبد و بالاخره تمامي سطح پنبه كاري شمال ايران (استان هاي گلستان و مازندران) را تحت پوشش خود درآورد و هم اكنون ۵۰% سطح كشت پنبه ايران را تشكيل مي‎دهد.

این ها فقط بخشی از متون این گزارش و پروژه به صورت پراکنده و ناقص می باشد ، برای دانلود پروژه به صورت کامل لطفا آن را خریداری نمایید. ( بالای صفحه )